Celem projektu była aktywizacja społeczno – zawodowa młodych, niepełnosprawnych ludzi. Projekt kierowaliśmy do osób niepełnosprawnych intelektualnie, w tym z zaburzeniami psychicznymi  w wieku 17-24 lat. Byli to uczniowie ostatnich klas szkół specjalnych z terenu Rybnika potencjalnie wchodzący na rynek pracy, zagrożeni wykluczeniem społecznym. W trakcie szeregu zajęć, warsztatów i praktyk zostali oni wyposażeni w :
- umiejętności zawodowe ułatwiające uzyskanie zatrudnienia, bazujące na ich indywidualnych zdolnościach i możliwościach. W tym celu odbyły się warsztaty umiejętności:
-    technicznych (stolarka, ceramika),
-    biurowo-poligraficznych (druk, komputer, fotografia),
-    usługowo-artystycznych (bukieciarstwo, florystyka, aranżacja wystaw sklepowych),
-    prowadzenia gospodarstwa domowego.
- kompetencji społeczne ułatwiających uzyskanie zatrudnienia:
-    umiejętności interpersonalnych,
-    tworzenia dokumentów aplikacyjnych, indywidualnego planu rozwoju zawodowego,
-    orientacji na rynku pracy i możliwości zatrudnienia,
-    kontakt z pracodawcą

Uczestnicy projektu nie byli przygotowani do samodzielnego i odpowiedzialnego wykonywania pracy, ich rodziny nie wspierały ich w aktywizacji społeczno – zawodowej, wykazywali małe zainteresowanie tymi działaniami lub nie potrafili im pomoc. Z tego powodu program projektu obejmował również ich rodziny. W trakcie indywidualnych spotkań w ich miejscu zamieszkania terapeuta środowiskowy:
-    wyposażał rodziców w wiedzę i umiejętności dotyczące zatrudnienia osób niepełnosprawnych, wskaże aspekty prawne i korzyści z ich zatrudnienia,
-    udzielał wsparcia terapeutycznego.

Celem projektu „Naucz mnie, a zacznę samodzielnie pracować...” umożliwiał możliwość odbycia praktyk zawodowych. Zaproszenie do udziału w projekcie otrzymali pracodawcy i inne podmioty z otoczenia osób niepełnosprawnych.
Odbyły się indywidualne spotkania z zainteresowanymi podmiotami, konferencje, seminaria, wystawy, na których zaprezentowano ideę projektu, materiały dotyczące zatrudniania osób niepełnosprawnych, ich potencjał zawodowy, metody wsparcia, umiejętności i kompetencje oraz produkty i usługi wytworzone przez osoby niepełnosprawne.

Projekt został zrealizowany w partnerstwie z:
• Stowarzyszeniem „OLIGOS” na rzecz Dzieci, Młodzieży oraz Absolwentów Specjalnego Zespołu Szkolno-Przedszkolnego
• Fundacją Ekologiczną „EKOTERM SILESIA”

Samodzielna praca dla niepełnosprawnych - czy to możliwe?

Dużo można mówić o aktywizacji zawodowej i społecznej osób niepełnosprawnych intelektualnie. Dopóki nie dowiemy się co się za tym kryje, a raczej KTO się za tym kryje, pozostajemy na poziomie rozmawiania o celach, założeniach, ważności podejmowanej tematyki itp. Zejdźmy więc do konkretów. Postaramy się w sposób prosty i ludzki opowiedzieć o tym, co dał młodym osobom niepełnosprawnym intelektualnie i ich rodzicom udział w projekcie "Naucz mnie a zacznę samodzielnie pracować" realizowanym przez nasze Stowarzyszenie w okresie od marca 2010 do marca 2011.

Uczestnicy projektu brali udział w warsztatach w zakresie umiejętności technicznych (stolarka, ceramika), biurowo-poligraficznych (druk, komputer, fotografia), usługowo-artystycznych (bukieciarstwo, florystyka, aranżacja wystaw sklepowych) oraz z zakresu prowadzenia gospodarstwa domowego. Zdobyli wiele nowych umiejętności, stali się bardziej samodzielni. Ola nauczyła się przygotowywać obiady, sama szykuje dla rodziny śniadania i kolacje. Agnieszka myje naczynia, kroi warzywa. Stefan bardzo dużo pomaga w domu, zrobił już półkę i taboret. Teraz szykuje dla mamy niespodziankę. Marek pomaga mamie w kuchni, jest bardziej samodzielny. Tereska nauczyła się robić bukiety, wianki komunijne. Kamil rozwinął swoją pasję komputerową, pokazuje mamie jak coś zrobić przy użyciu komputera. Wojtek chodząc po sklepach rozpoznaje z czego są wykonane meble, potrafi opowiedzieć o ich konstrukcji, zrobił szafkę, 3 karmniki. Beacie na warsztatach podobała się różnorodność, lubiła piec, gotować, wszystkie przepisy spisywała i powtarzała je w domu. Tomkowi podobało się piłowanie i malowanie drewna, zrobił już 3 krzesła. A Mateusz znalazł nawet nabywcę na swój taboret! Uczciwie zarobił.

Mamy więc konkret: nowe umiejętności, które każdemu z nich mogą się przydać w pracy zawodowej. Ale jak ją zdobyć? O tym też uczestnicy dowiadywali się w trakcie warsztatów przygotowujących ich do poru-szania się na rynku pracy. Spotkania te pozwoliły im na integrację, u wielu przełamały nieśmiałość. Na spotkaniach rozmawiali, wymieniali się informacjami o tym co robili na warsztatach, jak przebiegały im praktyki, jak zwyczajnie porozmawiać z pracodawcą, który też jest tylko człowiekiem, jak oni. Wojtek poczuł pewność siebie. Tereska cieszyła się, że nie musi siedzieć w domu. Beata stała się bardziej otwarta, ma teraz wiele kolegów i koleżanek, chętnie się z nimi spotyka i tęskni za nimi.

A jak to wszystko ma się do pracy, na dodatek pracy na wolnym rynku pracy? Aby to sprawdzić uczestnicy wzięli udział w praktykach m.in. w: Nadleśnictwie Rybnik, w zakładzie stolarskim, w kuchni i pralni Domu Pomocy Społecznej, pracowali w firmie Rojek Decor, w Zieleni Miejskiej oraz w salonie telefonii komórko-wej firmy Play. Mieli okazję sprawdzić w praktyce to, czego nauczyli się na warsztatach. Bardzo chwalą sobie te praktyki zawodowe. Wojtek stał się bardziej obowiązkowy. Chciałby podjąć pracę w Nadleśnictwie albo na kopalni. Beata na praktykach nauczyła się obsługiwać urządzenia biurowe, wprowadzać dane do komputera. Markowi podobały się praktyki w kuchni, szczególnie lubił kroić warzywa, obierać ziemniaki. Marcin sadził i flancował rośliny. Stefan po praktykach naprawia wszystko w domu i zaczął interesować się stolarstwem. Teresa jest teraz bardziej zmobilizowana do pracy i więcej potrafi. Andrzej tak bardzo zaangażował się w pracę na linii produkcyjnej, że nie mógł pogodzić się z jej końcem. Wszyscy uczestnicy nauczyli się odpowiedzialności, są aktywni i rozwijają swoje zainteresowania. Wielu zaczęło myśleć o podjęciu pracy. Ale czy będzie to możliwe?

W dużym stopniu zależy to od rodziców naszych podopiecznych. To od ich zaangażowania zależeć będzie także możliwość podjęcia pracy przez ich niepełnosprawne intelektualnie potomstwo. W tym celu spotkali się oni także z trenerem pracy, aby lepiej poznać mechanizmy wolnego rynku oraz zatrudniania osób niepełnosprawnych. Ważną częścią projektu były też indywidualne spotkania rodziców z terapeutą. Mieli oni okazję porozmawiać o swoich troskach, lepiej poznać siebie. Pani Iwona uświadomiła sobie swoje zalety, poznała lepiej samą siebie. Pani Weronika chwali sobie to, że mogła się komuś zwierzyć, porozmawiać o swoich problemach. Pani Eli spotkania dały chwilę wyluzowania, rozmowy z terapeutą dodawały otuchy, podnosiły na duchu.

Pani Beata "naładowała swoje akumulatory" do dalszego, codziennego zmagania się z prozą życia. Rodzice podkreślali, że bardzo pomocna była też integracja. Pani Iwona jest zadowolona, że po-znała bliżej innych rodziców dzieci niepełnosprawnych i można było powymieniać się doświadczeniami, natomiast pan Stanisław miał okazję by pochwalić się sportowymi sukcesami syna. Spotkania z terapeutą pozwoliły rodzicom kształtować poczucie pewności siebie, dbania o swoje prawa i komunikowania swoich potrzeb. Pani Irena cieszy się, że miała okazję dużo się nauczyć od kogoś i zrozumieć własne myśli na temat swojej rodziny. Pani Ela jest bardzo dumna z siebie. Po spotkaniach bez problemu potrafi mówić o chorobie córki, stała się odważniejsza, bardziej otwarta. Pani Małgosia uważa, że zagadnienia dotyczące osobowości, otwierania się na innych ludzi, były bardzo ważne, ponieważ ułatwiały rozmowy na temat własnych emocji, uczyły rozmawiać o nich otwarcie. Pani Jola, Ela, Weronika....wszystkie mówią, że gdy projekt się skończy, to będzie im tego brakowało.

Czy ich niepełnosprawne intelektualnie dzieci wchodząc na rynek pracy znajdą pracę? Czy nabyte umiejętności zawodowe przydadzą im się w życiu? Czy "naładowane akumulatory" rodziców będą w stanie stale wspierać swoje dzieci? Tego nie wiemy. Mamy jedynie taką nadzieję, a jako realizatorzy projektu dokładaliśmy wszelkich starań by tak się stało. Teraz życie dopisze ciąg dalszy tego scenariusza.

Zobacz także: galerię zdjęć, stronę internetową projektu, film promujący projekt, film z seminarium projektowego, plakat, artykuł: Praca wzbogaca niepełnosprawnych - Gazeta Rybnicka, 03/2011, artykuł: Otwarta droga do samodzielności - Tygodnik Rybnicki, 02/2011, artykuł: Wspólna praca receptą na sukces - Tygodnik Rybnicki, 10/2010, artykuł: Chcą rzucić się w wir pracy - Tygodnik Rybnicki, 06/2010, artykuł: Niepełnosprawni są oddanymi pracownikami - Gazeta Wyborcza, 10/2010, artykuł: Nauczmy ich pracować - Nowiny, 06/2010, artykuł: Niepełnosprawni uczą się samodzielności - Tygodnik Rybnicki 06/2010, artykuł: Dodajcie nam skrzydeł - Tygodnik Rybnicki, 05/2010, artykuł: Pomogą znaleźć pracę - Dziennik Zachodni, 03/2010, artykuł: Niepełnosprawni do pracy - Portal Ekonomia Społeczna, 02/2010, artykuł: Nauczyli się samodzielnie pracować - www.ngo.pl, 03/2011